Kiedy przysługuje pogrzebowy urlop okolicznościowy?

Śmierć bliskiej nam osoby to jedno z najtrudniejszych wydarzeń, z jakim przyjdzie nam się zmierzyć w życiu. Niestety często przez natłok formalności pogrzebowych bliscy zmarłego nie mają odpowiedniej przestrzeni i czasu na przeżywanie żałoby. Wielokrotnie by uporać się z ciężkimi emocjami, jakie towarzyszą temu okresowi rodzina i przyjaciele osoby zmarłej decydują się na wzięcie urlopu.

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy w Polsce pracownikom przysługuje urlop: wypoczynkowy, na żądanie, okolicznościowy, urlop na dziecko (macierzyński, ojcowski - rodzicielski, wychowawczy), szkoleniowy i bezpłatny. Jak mówi artykuł 167² Kodeksu pracy, pracownikowi w ciągu roku przysługują 4 dni urlopu na żądanie. Częstokroć jednak jest to zdecydowanie za mało, biorąc pod uwagę powagę i trudność sytuacji. Niekiedy więc osoby w żałobie decydują się więc dodatkowo na skorzystanie z urlopu bezpłatnego. Chociaż on również jest regulowany przepisami Kodeksu pracy, to nie mówią one o maksymalnym okresie, w jakim pracownik może pobierać taki urlop. Poza tym, często pomimo trudnej sytuacji pracownicy nie mogą pozwolić sobie na korzystanie z wolnego na takich warunkach ze względów finansowych.

Pogrzebowy urlop okolicznościowy - czy dla każdego?

Polskie prawo przewiduje dodatkowe dni urlopowe przyznawane w związku z ważnym wydarzeniem w życiu; jest to tzw. urlop okolicznościowy. Nieobecność pracownika w pracy powinna być jednak zgłoszona pracodawcy odpowiednio wcześniej. Co dodatkowo ważne: jest to urlop płatny.

Jednym z wydarzeń mieszczących się w ramach warunku przyznania takich dni urlopowych jest pogrzeb. Zależnie od stopnia powinowactwa lub pokrewieństwa ilość tych dni to jeden lub dwa. Zgodnie z Kodeksem pracy pracownikowi przysługuje:

- jeden dzień urlopu okolicznościowego w przypadku zgonu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką (oraz w związku ze ślubem dziecka);

- dwa dni w przypadku zgonu małżonka, dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy (jak również w związku ze ślubem własnym lub urodzeniem się dziecka pracownika).